Ljubinje

Ljubinje je administrativna jedinica sa dugim istorijskim trajanjem. U pisanim izvorima Ljubinje se prvi put pominje 1404.godine.

Ljubinje se nalazi u istočnom dijelu Hercegovine na putu između Trebinja i Mostara.

Nakon Dejtonskog sporazuma, Okvirnog sporazuma za mir u BiH, Opština Ljubinje ima 318,5 km2 i pripada Republici Srpskoj.

Usljed masovnog stradanja srpskog stanovništva pod okupacijom NDH u 2. svjetskom ratu, migracija u procesu kolektivizacije i kolonizacija u poratnim godinama na području Opštine Ljubinje se formira znatno malobrojnija zajednica izrazito većinske srpske nacionalne strukture.

Opštini Ljubinje pripadaju sljedeća naseljena mjesta: gradsko naselje LJubinje i sela: Bančići, Vlahovići, Vođeni, Gledevci, Srbac-Grablje, Gradac, Dubočica, Žabica, Žrvanj, Ivica, Kapavica, Krtinje, Kruševica, Krajpolje, Mišljen, Obzir, Pocrnje, Pustipusi, Rankovci i Ubosko, sa brojnim zaseocima.

Stanovništvo se u poslednjih petnestak godina bavi uglavnom poljoprivredom. Glavna poljoprivredna kultura, duhan, u posljednje vrijeme doživljava najteže trenutke od njegovog dolaska na ove terene. Uzroci takvog stanja nalaze se u neorganizovanoj proizvodnji i otkupu od strane države tako da su poljoprivredni proizvođači prepušteni na milost i nemilost haosu tržišta i privatnim otkupljivačima. Stočarstvo kao grana poljoprivrede koja je nekada bila veoma razvijena u Ljubinjskom kraju palo je na nizak nivo zbog neplanskog klanja stoke u poslijeratnom periodu tako da je stočni fond desetkovan. Nekada poznati voćarski kraj trenutno ima nekoliko manjih plantaža višnje u fazi podizanja. Pravci razvoja poljorivrede trebali bi se kretati u podizanju voćarstva (jabuka, šljiva, visnja), vinogradarstva i obnova stocarske proizvodnje.